De kennismaking

Misschien zien we in een kat wel iets van onszelf. Of willen we dat. Lekker onafhankelijk, beetje lui, zo nu en dan een aaitje over het bolleke, gratis onderdak, kakken. Wat een leven. Ik teken er voor!

Echter, dat leven heeft ook een keerzijde. Ik noem maar wat: altijd arrogant zijn, altijd maar water drinken, altijd blikvoer, en dan ook nog dat stomme belletje om de nek! Vermoeiend hoor.

Ooit zat mijn vrouw in het bestuur van een organisatie die zowel volwassen katten als ontheemde kittens opvangt. Een soort Stichting Zwerfkat Boxtel zeg maar. Ook mijn vrouw en ik hebben nogal wat katten en kittens opgevangen. Op een bepaald moment hadden wij er 11 (!) in huis. 5 katten van onszelf en 5 kittens met moederpoes. Kun je nagaan op welke plek in de hiërarchie ik stond.

Alle katten zijn inmiddels geplaatst. Veel van onze eigen katten hebben door de jaren heen het tijdelijke voor het eeuwige ingeruild. Mijn vrouw en ik hebben nu nog een oude kater. (Spikey, zie foto bij dit bericht)
Hij stinkt wat uit z'n bek en is stokdoof. Echter, volgens de dierenarts is-ie kerngezond. Natuurlijk gun ik hem een tandenborstel, een rollator en een gehoorapparaat. Alleen als-ie honger heeft laat de dramaqueen middels een oorverdovende 'miauw' weten dat-ie er ook nog is. Hij lijkt te denken: 'Hé dude, schiet op. Geef me wat voeier en maak de kattenbak schoon!' Hup!

De gebreken die ik nu bij mijn kat zie heb ik zelf ook. Vanzelfsprekend ruikt mijn adem lekker fris maar van die rollator klopt wel. Ook ben ik, met name rechts, zo goed als doof. Dat komt doordat ik eind 2014 helaas een hersenstambloeding heb gekregen met als gevolg een pittige verlamming die blijvend is. Ik kan mij alleen nog met een rollator voortbewegen of met een rolstoel. Aan de rechterzijde ben ik bijna blind en kan ik slecht mijn armen en handen gebruiken. Met mijn linkerhand kan ik net de damstenen van het dambord verplaatsen. Dat is wat ik graag doe. Dammen. Ik kan gelukkig, ondanks de pijn, wat kliederen met verf en met mijn driewielfiets er op uit trekken.

Voordat ik een hersenstambloeding kreeg was ik als hogeschooldocent verbonden aan de Fontys Rockacademie. Helaas kan ik niet meer werken. 1 x per week ga ik naar een zorgatelier in Oisterwijk en schrijf ik columns. Voor ik het vergeet: Mijn naam is Juan Gonzalez (57 jaar), samenwonend, dierenvriend en woonachtig in Tilburg.

Aangenaam.
Juan Gonzalez (juli 2023 -SZB)